Бұлым да бұлым бұрымым бар ед...

Бұлым да бұлым бұрымым бар ед
Белімді құшып жататын.
Аналар көріп, ырым қылар ед,
Бабалар беріп батасын.
Жалғыздығым тек жырыма сыйып,
Қызықтырмайтын жай тегін.
Жусан иіс шаш жыныма тиіп,
Желкеден қидым, қайтейін?
Шашбаусыз менің сымбатым сән бе?
Қазақ ем «бұрым – мүлік» дер.
Жыныма тиген шашым ба, әлде
Шашыма ғашық жігіттер?
Әйтеуір әкем қатты да қатты үн,
Деді анам: «Түрін, жақсартып...»
Сол күні сосын солқылдап жаттым,
Сұлу болудан бас тартып.
«Жайнадың» дейді гүлдей солсам да,
Күл болсам дейді «лауладың».
Шөпжелкелердің бірі болсам да
«Қодарлардан» құтыла алмадым.
Бұлым да бұлым бұрымым бар ед
Кестім бе екен бекерге?
Біреулер содан сырымды ұғар ед,
Ұғылмай енді кетем бе?
Аңшылар әлі құрады тұзақ,
Кей ағам кетті ұсақтап.
Кештерде кейбір жылаймын ұзақ,
Кесілген шашты құшақтап...

Нәзира Бердалы