Бұл жаңбыр – таза су емес...

Бұл жаңбыр – таза су емес,
Бұл – аққан аспан кірі.
Аспанның асты – адамдар,
Бірінен қашқан бірі.
Ешкімге жетер емес
Тәңірдің тасқан нұры...
Сіз бен біз де қашамыз...
Қалған күйіп жанымызды жасырып,
Жалған күліп шымылдықты ашамыз.
Қарасаңыз, қос жартылық бүтінбіз,
Шын мәнінде, баяғыша –
Жартымыз.
Жолымыз – мұз,
Алдымыз – құз,
Терең жыра – артымыз.
Сонда қайда барамыз?
Сүмбіленің суығындай уілдейді арамыз.
Шалажансар шоғымызды үрлейміз,
Сөнбеген соң,
Шалажансар жанамыз,
Тек осыған келетіндей шамамыз,
Бір күндері сөнетіндей шаламыз...
Жаңа Күз кеп, өзгертсе екен бәрін де!
Жуылса екен ішкі мұңым
Мына кір-кір жаңбырмен,
Сөнетін шоқ сөнсе екен.
Қараңғыдан қорқудан да қалдым мен...

Нәзира Бердалы