Арулар әлемі

Айтқаным, Ана, ән бе еді? Арманым асқар тау ма еді? Сол таудан бүгін құладым, Ана – Жер бетінде ұстап тұрған жан мені...

Күз келгенін бақтан байқа, сары алтынмен апталған, Тағы сабақ, телехабар, тағы сөздер...жатталған. Тағы да үміт, Тағы күліп...сізді сұрау ақ таңнан, Жаным менің жапырақ боп көшелерде тапталған...

Тағы бір күн... Тағы бір күн сүрілді. Тереземді ұрланып кеп Түн ұрды. Меңірейген тыныштықта жалғызбын. Сахнаның шымылдығы түрілді.

Ақ шәугімді қыздыратын көкшіл ғана нұр-жалын, Ешқашан да ұғылмаған жыр-жаным Шам сәулесі. Ас бөлмесі. Жалғыздық. Түнгі сағат бір жарым.

Тап-тазамыз енді екеуміз. Жыладық та, күнәмізден жуылдық. Жуылдық та, Меккемен тең мекенінен сезімнің Мәңгілікке қуылдық.

Тағы да көшедемін. Егер мен жанған бір тал шырпы болсам, Әлдеқашан түн жұтып, өшер едім. Гүл емеспін мен бүгін, бетегемін. Етегімді ашқан желден қорғанып, Жағамды көтеремін...