Бұлым да бұлым бұрымым бар ед Белімді құшып жататын. Аналар көріп, ырым қылар ед, Бабалар беріп батасын.

«Ей, самолет, самолет! Алматыға ала кет!» – деп жүгіріп жүргенде, Осы біздер бала ма ек?...

Ақ шәугімді қыздыратын көкшіл ғана нұр-жалын, Ешқашан да ұғылмаған жыр-жаным Шам сәулесі. Ас бөлмесі. Жалғыздық. Түнгі сағат бір жарым.

Тап-тазамыз енді екеуміз. Жыладық та, күнәмізден жуылдық. Жуылдық та, Меккемен тең мекенінен сезімнің Мәңгілікке қуылдық.

Тағы да көшедемін. Егер мен жанған бір тал шырпы болсам, Әлдеқашан түн жұтып, өшер едім. Гүл емеспін мен бүгін, бетегемін. Етегімді ашқан желден қорғанып, Жағамды көтеремін...