"Мәңгілік бала бейне"

Тұнық демді дүние, алқынбаған,
Тыныш демін түннің мен жәй тыңдағам...
Сұлық түскен сонау Ай жанарында
Суық мұң бар сап-сары...айтылмаған.
Айтылмаған,
Еш аспапта күй болып тартылмаған,
Айлы түнде арудың көздерінен
Алтын түстес жас болып жарқылдаған
Сары мұң бар.
Өлшеуі жоқ шексіз бір сағыну бар,
Жалығу бар, шағыну, қамығу бар,
Жалын – у бар...
Уыңды ішіп дәміндей ән мен тұздың,
Жалыныңа күйіп,
айырылған әлден біз кім?!
Қарауылдың үстінен қарауытып,
Ләйланың лағнетіне куә болған
Лағыл түсті Ай,
Қарама!
Дәр-мен-сіз-бін...

Нәзира Бердалы